یادداشت رسیده به مهر؛
بازنگری در زمینه تجارت
لوازم فلزی: گسترش تجارت در كوتاه مدت، به برخی افراد، بخصوص در بخش های اقتصادی رقیب واردات كه باید در نتیجه تجارت در جستجوی شغلهای جدید باشند، صدمه میرساند.
به گزارش لوازم فلزی به نقل از مهر، سامان پناهی و یوسف حاجی قاسمی در ترجمه یادداشتی با انتقاد از سیاستهای تجاری دولت ترامپ، در دفاع از تجارت آزاد و اصول پذیرفته شده تجارت بین المللی نكاتی را مطرح كردند: منكیو (New York Times، February ۱۸، ۲۰۱۸) به تازگی در مقالهای با انتقاد از سیاستهای تجاری دولت ترامپ مباحثی را در دفاع از تجارت آزاد و اصول پذیرفته شده تجارت بین الملل مطرح كرده است كه ترجمه این مقاله به شرح ذیل است: هنگامی كه رئیس جمهور ترامپ تعرفه هایی را بر پنل های خورشیدی و ماشینهای لباسشویی وارداتی اعمال كرد، یك جمله از جورج اورول در ذهن من یادآوری شد: "به چنان هذیذی افتاده ایم كه در آن بازگفتن واضحات اولین وظیفه ی فرهیختگان است" در حالیكه نكات اورول در مورد مسائل نظامی و سیاسی در اواخر دهه ۱۹۳۰ عنوان شد. آنچه من از آن سخن می گویم اقتصاد است و برای اغلب هم رشته های من، منافع یك سیستم تجارت جهانی آزاد آشكار است. هر دانشجوی خوب كلاس مبانی اقتصاد میتواند منطق آن را توضیح دهد. اما با عنایت به شواهد رو به رشدی كه در مورد اهانت آشكار دولت ترامپ به تجارت آزاد وجود دارد، همچون تعرفههای اخیر، گزارشی كه در آن سهمیه بندی و تعرفه بندی آلومینیوم و فلزات سفارش می شود، پیش از آن رد كردن پیمان همكاری ترنس- پاسیفیك، بازبینی نظریه اقتصادی در مورد تجارت آزاد و همینطور بررسی شواهدی برای قانع كردن اقتصاددانان در مورد درستی این نظریه، می تواند پرارزش باشد. شروع مبحث از اسكاتلند قرن هجدهم است. كتاب آدام اسمیت "تحقیق در مورد ماهیت و علل ثروت ملل" اغلب بعنوان آغاز علم اقتصاد شناخته می شود. تجارت آزاد یكی از موضوعات اصلی آن كتاب است. اسمیت استدلال كرد كه تجارت میان ملتها مانند تجارت بین مردم است. هیچ كس صرفا برای سرگرمی خود به دوختن لباس و تولید غذا نمی پردازد. در عوض، ما شغل خویش را بسته به كاری كه در آن بهتر هستیم پیدا می نماییم و جهت استفاده از بیشتر كالاها و خدمات دیگر بر سایر انسان ها تكیه می نماییم. به همین ترتیب، ملت ها باید در تولید آنچه كه به بهترین نحو تولید می كنند تخصص یابند و به منظور رفع نیازهای مصرفی خود، آزادانه با دیگر كشورها به تجارت بپردازند. این بحث توسط دیوید ریكاردو در قرن نوزدهم گسترش یافت. ریكاردو این سوال را مطرح كرد: اگر یك ملت همه كارها را بهتر از دیگران انجام دهد چه اتقاقی خواهد افتاد؟ پاسخ او این بود كه تجارت به مزیت نسبی بستگی دارد، به این مفهوم كه یك كشور چقدر بهتر می تواند یك كالا را نسبت به كالاهای دیگر تولید نماید. ریكاردو از انگلستان و پرتغال بعنوان مثال بهره برد. حتی اگر پرتغال در تولید هر دو كالای كفش و پارچه بهتر از انگلستان باشد، اگر پرتغال مزیت بیشتری در تولید كفش داشته باشد، پرتغال باید كفش صادر و پارچه را وارد كند. هر دو كشور در نهایت وضع بهتری خواهند داشت. همین اصل در مورد مردم قابل استفاده می باشد. راجر فدرر، با عنایت به توانایی ورزشی اش، ممكن است بتواند چمنهای حیاط خویش را سریعتر از هر كس دیگری مرتب كند. اما این بدان معنا نیست كه او باید چمن حیاط خویش را مرتب كند. مزیتی كه وی در بازی تنیس دارد خیلی بیشتر از مرتب كردن چمنها است. بنابراین، با عنایت به سخن ریكاردو (و عقل سلیم)، آقای فدرر باید شركت خدمات چمن زنی را برای این منظور استخدام كند و زمان بیشتری را در زمین تنیس بگذراند. همچنین، ریكاردو صرفا یك نظریه پرداز نبود. وی همینطور یك معامله گر موفق و یكی از اعضای پارلمان بود. در خلال فعالیت سیاسی خود، او برای تجارت آزاد مبارزه كرد، بخصوص با مخالفت با قانون ذرت، كه تعرفه هایی بر واردات غلات وضع كرده بود. به تازگی اقتصاددانان بر چگونگی اثرگذاری تجارت بر بهرهوری تاكید كرده اند. در یك مدل كه توسط مارك ملیتز، همكار من در هاروارد، پایه گذاری شده است، زمانی كه درهای ورودی كشوری برای تجارت بینالمللی باز میشود، اغلب بنگاههای مولد بازارهای خویش را گسترش میدهند، در حالیكه شركت های با حداقل بهره وری، به علت افزایش رقابت از بازار بیرون رانده می شوند. با حركت منابع از بنگاههای دارای حداقل بهرهوری به سمت بنگاه های با حداكثر بهره وری، بهره وری كلی افزایش می یابد. یك آدم شكاك ممكن است بگوید كه همه اینها فقط نظریه است. شواهد كجاست؟یكی از روشهای پاسخ دادن به این سوال بررسی این است كه آیا كشورهائی كه دارای تجارت آزاد هستند از رفاه بیشتری برخوردار می باشند یا خیر. در یك مقاله در سال ۱۹۹۵، اقتصاددانان جفری د. ساش و اندرو وارنر یك نمونه بزرگ از كشورها را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند كه اقتصادهای باز به صورت قابل توجهی سریعتر از اقتصادهای بسته رشد كردهاند. رویكرد دوم بررسی اتفاقی است كه با حذف محدودیت های تجاری در اقتصادهای بسته رخ می دهد. یكبار دیگر، تجارت آزاد جواب داده است. در طول تاریخ، زمانی كه كشورها درهای اقتصاد خویش را به روی جهان گشوده اند، نتیجه معمول افزایش نرخ رشد آنها بوده است. این انفاق در ژاپن در دهه ۱۸۵۰، كره جنوبی در دهه ۱۹۶۰ و ویتنام در دهه ۱۹۹۰ رخ داده است. این نتایج، در حالیكه خوشایند به نظر می رسند، با یك اشكال همراه بوده اند: محدودیت های تجاری كه اغلب به همراه سایر سیاستهای دولتی مداخله در بازار رخ داده اند، شاید این سیاستهای دولتی، به احتمال زیاد به جای وضع محدودیتهای تجاری، مانع رشد میشوند. برای رسیدگی به این مشكل، سومین رویكرد برای اندازهگیری تأثیرات تجاری پیشنهاد شده توسط اقتصاددانان جفری ای. فرانكل از دانشگاه هاروارد و دیوید رومر از دانشگاه كالیفرنیا بركلی بر جغرافیا تمركز دارد. علت تجارت كمتر بعضی كشورها در معایب جغرافیایی نهفته است. بعنوان مثال، نیوزیلند در مقایسه با بلژیك دارای معایب جغرافیایی است، زیرا به نسبت بلژیك از سایر كشورهای پرجمعیت دورتر است. به همین ترتیب، كشورهای محصور در خشكی در مقایسه با كشورهای دارای مرز دریایی دارای عدم مزیت هستند. از آنجائیكه این خصوصیات جغرافیایی با تجارت مرتبط می باشد، اما مسلما با سایر عوامل تعیین كننده رفاه همخوانی ندارد، می توان از آنها برای تفكیك تأثیرات تجارت بر درآمد ملی بهره برد. بعد از تجزیه و تحلیل دادهها، آقای فرانكل و آقای رومر نتیجه گرفتند كه "افزایش یك درصدی در نسبت تجارت به G.D.P، درآمد سرانه را حداقل یك و نیم درصد افزایش می دهد."به عبارت دیگر، كشورها باید نظریههای اسمیت، ریكاردو و ملیتز را جدی بگیرند. مطمئنا، گسترش تجارت در كوتاه مدت، به برخی افراد، بخصوص در بخش های اقتصادی رقیب واردات كه باید درنتیجه ی تجارت در جستجوی شغلهای جدید باشند، صدمه میرساند. این واقعیت ممكن است نیاز به یك شبكه حمایتی قوی و برنامه های بازآموزی موثر داشته باشد. اما باز هم خللی در این نتیجه كه تجارت آزاد سبب افزایش استانداردهای زندگی می گردد وارد نمی نماید. مسائل مطرح شده نظریه و شواهدی در مورد تجارت بین المللی است. من انتظار ندارم كه این مباحث علمی آقای ترامپ را قانع كند. اما به او گفته شده كه به گزارش هایی كه نام وی در آن ها ذكر شده توجه بیشتری نشان دهد ازاین رو اجازه دهید به اسكاتلند زادگاه آدام اسمیت بازگردیم و به این سوال بیاندیشیم كه: آیا باید بر آمریكایی هایی كه تعطیلات خویش را در زمین های گلف بینالمللی ترامپ در اسكاتلند می گذرانند تعرفه ای اعمال نماییم یا خیر؟ یا باید گردشگران انتخاب های مصرفی خویش را آزادانه و بدون دخالت دولت انجام دهند؟
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب