کشت گیاهان دارویی در ایران افق های نوین یا موانع سرسخت؟
به گزارش لوازم فلزی، ایران با دارا بودن تنوع آب و هوایی و پوشش گسترده جغرافیایی، بستر مناسبی برای کشت گیاهان دارویی فراهم نموده است. اما در کنار ظرفیتهای بالقوه ای همچون تقاضای داخلی و بین المللی، موانع گوناگونی همچون مشکلات زیرساختی، مدیریت منابع آبی و کمبود تکنولوژی های جدید، توسعه پایدار این حوزه را به چالش کشیده است.
به گزارش لوازم فلزی به نقل از ایسنا، از دیر باز گیاهان دارویی جایگاه ویژه ای در فرهنگ و طب سنتی ایرانی داشته اند. یکی از اصلی ترین ظرفیتهای کشت این گیاهان، تنوع اقلیمی ایران است که امکان رشد گونه های مختلف در مناطق متنوع را فراهم می آورد. مناطق کوهستانی و دشت های وسیع کشور می توانند محیط های مناسبی برای تولید گیاهان با خواص دارویی فراهم نمایند.
علاوه بر این، افزایش آگاهی عمومی نسبت به استفاده از داروهای طبیعی و محصولات ارگانیک، بازار داخلی و صادرات این محصولات را رونق بخشیده است. حمایت های دولت از سمت نهادهای تحقیقاتی و آموزشی، ایجاد مراکز تخصصی جهت بررسی کیفیت و استانداردهای کشت و بهره برداری و همکاریهای علمی میان دانشگاه ها و بخش خصوصی، زمینه های توسعه این حوزه را بیشتر کرده است.
همچنین، تجربه طولانی تاریخ استفاده از گیاهان دارویی در طب سنتی، سبب شده تا بازار مصرف بسمت محصولات با کیفیت و اصیل گرایش پیدا کند. این امر نه تنها ارزش افزوده اقتصادی بهمراه داشته، بلکه امکان ایجاد برندهای معتبر و صادرات به کشورهای منطقه و حتی جهانی را هم فراهم آورده است.
ظرفیت های بسیار، کشت گیاهان دارویی در ایران با چالش های گوناگونی روبروست. همچون مهم ترین این موانع، عدم دسترسی به فناوری های مدرن و تجهیزات پیشرفته در زمینه فرآوری و نگهداری محصولات است. عدم استانداردسازی و کنترل کیفیت در بعضی از واحدهای تولیدی هم می تواند مانعی جدی برای جلب اعتماد مصرف کننده های داخلی و بین المللی محسوب شود.
یکی دیگر از چالش های اساسی، مدیریت ناپایدار منابع آبی در کشور است. با عنایت به شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشک در خیلی از مناطق، تأمین آب کافی و مدیریت بهینه آن به منظور تضمین رشد سالم گیاهان دارویی، به یک دغدغه جدی تبدیل گشته است.
همچنین، نبود حمایت های مالی و اعتباری مناسب برای کشاورزان و تولیدکنندگان، اهمیت بالای ی در محدودیت های این حوزه دارد. در کنار این، عدم وجود برنامه های جامع جهت پژوهش و توسعه و همینطور کمبود نیروی متخصص در زمینه بهبود روش های کشت و برداشت، مانعی برای پیشرفت سریع و گسترده این بخش به شمار می آید.
برای غلبه بر این چالش ها، تدوین و اجرای راهبردهای ملی در حوزه کشت گیاهان دارویی ضروری به نظر می آید. ارتقاء سطح تکنولوژی های جدید از راه همکاریهای بین المللی و انتقال دانش فنی، می تواند به بهبود کیفیت تولید کمک شایانی کند. همچنین، برنامه های حمایتی دولت در چارچوب وام های کم بهره، مشوق های مالی و ایجاد شبکه های بازاریابی، می توانند انگیزه بیشتری برای تولیدکنندگان ایجاد کنند.
علاوه بر آن، سرمایه گذاری در مراکز تحقیقاتی و آموزشی و فراهم آوردن دوره های تخصصی در زمینه کشاورزی گیاهان دارویی، زمینه را برای تربیت نیروی انسانی متخصص فراهم می آورد. استفاده از تجربیات موفق کشورهایی که در این حوزه پیشرو هستند، مانند هند و چین، می تواند به تدوین سیاستهای راهبردی در ایران کمک نماید.
کشت گیاهان دارویی در ایران، با وجود ظرفیتهای فراوان ناشی از تنوع اقلیمی و سابقه غنی در طب سنتی، به یک حوزه با پتانسیل بالای اقتصادی و اجتماعی تبدیل گشته است. با این وجود، برای بهره برداری کامل از این ظرفیت ها، احتیاج به رفع موانعی همچون نارسایی فناوری، مشکلات منابع آبی و کمبود حمایت های مالی و تحقیقاتی احساس می شود. تدوین سیاستهای کلان و هماهنگ میان بخش های دولتی و خصوصی می تواند بعنوان نقطه عطفی در تحول این حوزه مطرح شود و افق های نوینی برای توسعه پایدار ایجاد نماید.
منبع: لوازم فلزی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب